Carie

Is dit alleen modeltekenen? Voor mij is het een stap verder. 

Niet dat ik die extra stap tijdens het tekenen al zie, gelukkig niet.

Het staande model staat in een ruit. Het is een blik door een ruit naar een stap verder. Op haar rug zijn 'wezens' druk in de weer. Die wezens zag ik niet tijdens het tekenen. Als ik ze wel opgemerkt had, had ik er meer contour aan gegeven.

Krijg ik ze zomaar als toeval op mijn papier? Nee want ik kom ze al een hele tijd tegen en  ze laten zien dat ze vertellen een verhaal. 

Het berustende gezicht op haar rug

Als ik deze tekening en andere tentoonstel zonder tekst dan is dit op het eerste gezicht modeltekenen maar toch is het dat niet. 

Dit is kunst met noodzakelijk tekst bij.

Beetje chaotisch lijkt deze tekening met kippen, maar dat is het niet. Het is getekend in eenheid met de natuur.

Om dit te begrijpen moet ik toch eerst even bij het begin beginnen. Het zijn vier kippen. Maar het is niet meer getekend op de manier die we kennen. Tot nu toe tekenden we de kip centraal als onderwerp en de omgeving als achtergrond. Zoals we bijvoorbeeld tot nu toe een schilderij beschreven: een huis met boom en mens als onderwerp met achtergrond erbij. Ik heb in deze tekening van de kippen de achtergrond evenveel aandacht gegeven als het onderwerp. De achtergrond wordt naar de voorgrond gebracht. Als je de achtergrond op die manier meeneemt is er veel meer 'leven' in die omgeving te zien. 

Waarom schrijf ik dit?

Ten eerste begint iets nieuws vaak bij de kip.

Dit is niet de hoofdreden. Er is iets aan de hand waarvoor we deze stappen in kijken nodig hebben. Stapsgewijs gaan we in combinatie van de achtergrond en het onderwerp samen te tekenen, in even belangrijke mate, een nieuw bestaan zien in onze omgeving en antwoorden krijgen op oude en nieuwe vragen. Het onzichtbare laat zich zo stap voor stap aan ons zien. Hiermee leren we omgaan met hun manier van actief aan het leven deelnemen, want dat doen ze 'vreemd' genoeg al een hele tijd.

Zie je hier een meisje met hoed op een bal? Vroeger zou dit werk zo omschreven zijn.

Hier zit ik met een blik op de 'extra' voor ons nog lege aarde mee te stromen. Het is de aarde van het niets. Leeg. De foto werd ineens blauw. Terwijl mijn vel papier gewoon wit was.  Mijn telefoon maakte door een vreemde lichtweerkaatsing er een blauw vel van. Als ik dit beeld zo zie dan zweefde ik als het ware als kunstenaar rond. Of rol je zo op de aarde rond? De brillenglazen zijn een beetje onduidelijk. Of niet?

Ziet zij door de andere bril van anders? Wat is hierop het antwoord? Dat je anders gaat zien door gewoon te zijn of is het de tijd die nu een doorstart maakt!

Zijn die bril en die hoed een soort van voertuigen om toegang te krijgen naar een opening?

In later werk blijkt dat dit het in haar geval wel was.